Γενικό Νοσοκομείο Σύρου

Το Γενικό Νοσοκομείο Σύρου "Βαρδάκειο και Πρώιο" είναι δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα και βρίσκεται στην Ερμούπολη της Σύρου στην Περιφέρεια των Κυκλάδων. Στη θέση που βρίσκεται σήμερα κτίστηκε κυρίως με κεφάλαια των κληροδοτημάτων των αειμνήστων Ιωάννη Κυριαζή Βαρδάκα και Σταμάτη Κωνσταντίνου Πρώιου και άρχισε τη λειτουργία του, την 16η Οκτωβρίου 1958. Τα επίσημα εγκαίνια του νοσοκομείου έγιναν την 14η Ιουλίου 1959.Αποτελεί συνέχεια άλλου, του πρώτου στην Ελλάδα οργανωμένου νοσοκομείου το οποίο κτίστηκε στη Σύρο το 1825-1826 από τον αείμνηστο Ρόδιο αρχιτέκτονα Γεώργιο Μηλιώνη ο οποίος έθεσε το θεμέλιο λίθο και διέθεσε την περιουσία του για το σκοπό αυτό αλλά και με συνεισφορές των κατοίκων του νησιού με πρωτοβουλία των εμπόρων.
Το νοσοκομείο αυτό το οποίο λειτούργησε ως Δημοτικό με την επωνυμία "Η ΕΛΠΙΣ " με πρόεδρο τον εκάστοτε Δήμαρχο της Ερμούπολης και αδελφάτο το οποίο διόριζε το Δημοτικό Συμβούλιο, σταμάτησε τη λειτουργία του το 1958. Σήμερα το νοσοκομείο καλύπτει σχεδόν το σύνολο των παθολογικών και χειρουργικών ειδικοτήτων.

Οι χειρουργικές αίθουσες είναι πλήρως οργανωμένες, εξοπλισμένες με τον πλέον σύγχρονο εξοπλισμό, και ανταποκρίνονται σε μεγάλη ποικιλία χειρουργικών επεμβάσεων της γενικής χειρουργικής, ενδοσκοπικές - λαπαροσκοπικές, της ορθοπαιδικής, της οφθαλμολογίας, της ωτορινολαρυγγολογίας, της ουρολογίας και της γυναικολογίας.
Τα εργαστήρια είναι εξοπλισμένα με σύγχρονα μηχανήματα και επιστημονικό εξοπλισμό που παρέχει υποστήριξη σε όλα τα τμήματα. Ειδικότερα είναι εξοπλισμένα με δύο ακτινολογικά μηχανήματα, μαστογράφο, αξονικό τομογράφο, τελευταίας γενιάς υπερηχοτομογράφους, μετρητή οστικής μάζας, αναλυτές βιοχημικούς, αιματολογικούς ανοσολογικούς- ορμονολογικούς και παθολογοανατομικό εργαστήριο.

 


Ε.Ροϊδης , Συριανά Διηγήματα(εκδ.Σύγχρονη Εποχή 2010)
Διήγημα:Ιστορία ενός σκύλου σελ.48,49,51

<< Ο τότε αρχίατρος του Συριανού νοσοκομείου ήτο όχι μόνον καλός χειρουργός, αλλά και κάλλιστος άνθρωπος. Ευσπλαγχνισθείς τους αθλίους εκείνους, εφιλοξένησε πλην του παθόντος εις το κατάστημα τον υιόν του και τον σκύλον.>>

<< Ωφελούμενος εκ της απουσίας του νέου Κάρλου, τοποθετηθέντος διά συστάσεως του ιατρού εις ικανώς απέχον βαφείον, ησχολήθη διά παντοίων περιποιήσεων να ελκύση του σκύλου την εμπιστοσύνην, την δε ημέραν της εξόδου του εκ του νοσοκομείου κατώρθωσε να προπεμφθή παρ' αυτού μέχρι της άκρας της οδού.>>

<<Συλλαβών τον ανύποπτον Πλούτωνα και δέσας αυτόν επι της ανατομικής τραπέζης, ήρχισε να κρεουργή τάς σάρκας του ανηλεώς. Ενώ εις τοιαύτην παρεδίδετο διασκέδασιν, επέστρεφεν ο Κάρλος εις το νοσοκομείον προς παραλαβήν της πενιχράς πατρικής κληρονομιάς, ήτοι δέματος θεατρικών ενδυμάτων.>>